الْفَيْءُ [el-fey΄] (fâ’nın fethi ve yâ’nın sükûnuyla) İbtidâ güneşlik olup sonradan yürümekle güneşliği nesh ve izâle eden gölgeye denir.
اَلْفَيْءُ el-fey΄] (fâ’nın fethi ve yâ’nın sükûnuyla) Rücûʹ; yukâlu: فَاءَ يَفِيءُ فَيْئًا إِذَا رَجَعَ ve yukâlu: فُلَانٌ سَرِيعُ الْفَيْءِ مِنْ غَضَبِهِ Ve harâc ve ganîmet maʹnâsına da gelir. Ve mâ-baʹd-i zevâlde olan zılla dahi فَيْءٌ [fey΄] derler. ظِلٌّ [żill]-i mezbûra فَيْءٌ [fey΄] dedikleri bir cânibden bir cânibe rücûʹ ettiğinden ötürü. Baʹzılar eyitti: ظِلٌّ [żill] odur ki şems onu nesh ede; فَيْءٌ [fey΄] odur ki o şemsi nesh ede. Ve baʹzılar eyitti: Her nesne ki onun mekânında şems olup zâ΄il ola, ona فَيْءٌ [fey΄] derler ve ظِلٌّ [żill]derler. Ve her nesne ki onun mekânında şems olmaya ona ظِلٌّ [żill] derler فَيْءٌ [fey΄] demezler. Ve فَيْءٌ [fey΄]in cemʹi اَلْأَفْيَاءُ [el-efyâ΄] ve اَلْفُيُوءُ [el-fuyû΄] gelir hemze’nin fethiyle evvelde ve fâ’nın zammıyla sânîde.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı