اَللَّحِكُ [el-leḩik] (كَتِفٌ [ketif] vezninde) Geç inzâl eden adama denir; yukâlu: رَجُلٌ لَحِكٌ أَيْ بَطِيءُ الْإِنْزَالِ
اَللَّحْكُ [el-laḩk] (سَحْقٌ [saḩḵ] vezninde) Ağza dârû yaʹnî ağız otu dökmek maʹnâsınadır; yukâlu: لَحَكَ الصَّبِيَّ لَحْكًا مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ إِذَا أَوْجَرَهُ الدَّوَاءَ Ve bir nesneyi bir nesneye gereği gibi yapıştırıp bitiştirmek maʹnâsınadır; yukâlu: لَحَكَ بِالشَّيْءِ إِذَا شَدَّ الْتِئَامَهُ Ve yalamak maʹnâsınadır; yukâlu: لَحِكَ الْعَسَلَ لَحْكًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا لَعِقَهُ
اَللَّحْكُ [el-laḩk] (lâm’ın fethi ve ḩâ’nın sükûnuyla) Bir şey΄in bir şey΄e girişmesi ve yapışması.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı