اَللَّكِدُ [el-lekid] (كَتِفٌ [ketif] vezninde) Bahîl ve bed-hûy kimseye denir; yukâlu: رَجُلٌ لَكِدٌ أَيْ لَحِزٌ
اَللَّكَدُ [el-leked] (fethateynle) Bir nesneye kîr ve leke yapışıp kalmak maʹnâsınadır; yukâlu: لَكِدَ عَلَيْهِ الْوَسَخُ لَكَدًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا لَزِمَهُ وَلَصِقَ بِهِ Zâhiren leke, لَكَدٌ [leked] muharrefi gibidir.
اَللَّكَدُ [el-leked] (lâm’ın ve kâf’ın fethiyle) Bir nesneye kîr yapışmak; yukâlu: لَكِدَ عَلَيْهِ الْوَسَخُ لَكَدًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ أَيْ لَزِمَهُ وَلَصِقَ بِهِ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı