اَللِّيمُ [el-lîm] (lâm’ın kesriyle) Barışmağa denir, sulh maʹnâsına. Ve bir adama kadd ü kâmette ve şekl ü şemâ΄ilde şebîh olana denir; yukâlu: هُوَ لِيمُهُ أَيْ شِبْهُهُ فِي قَدِّهِ وَشَكْلِهِ وَخَلْقِهِ
اَللُّوَّامُ [el-luvvâm] (زُنَّارٌ [zunnâr] vezninde) ve
اَللُّوَّمُ [el-luvvem] ve
اَللُّيَّمُ [el-luyyem] (رُكَّعٌ [rukkaʹ] veznlerinde) لَائِمٌ [lâ΄im] lafzından cemʹlerdir; yukâlu: رَجُلٌ لَائِمٌ وَقَوْمٌ لُوَّامٌ وَلُوَّمٌ وَلُيَّمٌ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı