اَلْمُشْعِلُ [el-muşʹil] (مُحْسِنٌ [muḩsin] vezninde) Çok olup her tarafa münteşir olan çekirge sürüsüne denir; yukâlu: yukâlu: جَرَادٌ مُشْعِلٌ أَيْ كَثِيرٌ مُتَفَرِّقٌ
اَلْمَشْعَلُ [el-meşʹal] (مَقْعَدٌ [maḵʹad] vezninde) Kandîle ıtlâk olunur, ism-i mekândır.
اَلْمِشْعَلُ [el-mişʹal] (مِنْبَرٌ [minber] vezninde) Süzgüye ıtlâk olunur, مِصْفَاةٌ [miṡfât] maʹnâsına. Ve ehl-i bâdiyenin deriden düzdükleri ayaklı küpe denir ki içine nebîz basarlar, مِشْعَالٌ [mişʹâl] dahi derler, مِصْبَاحٌ [miṡbâḩ] vezninde.
اَلْمُشْعَلُ [el-muşʹal] (mîm’in zammı ve ʹayn’ın fethiyle) Şuʹle-dâr kılınan nesne; minhu kavluhum: جَاءَ فُلَانٌ كَالْحَرِيقِ الْمُشْعَلِ النَّارِ
اَلْمَشْعَلُ [el-meşʹal] (mîm’in kesri ve ʹayn’ın fethiyle) Şol nesnedir ki onu ehl-i bâdiye derilerden dikip نِطْعٌ [niṯʹ] gibi kılıp baʹdehu dört köşesin dört ağaca bağlayıp havuz gibi kıldıktan sonra içinde diledikleri nesneleri ıslatırlar. ʹArab tâ΄ifesi ehl-i bâdiye olup küpleri olmadığı için böyle kılarlar.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı