اَلْمُلِظُّ [el-muliżż] (mîm’in zammıyla ve lâm’ın kesriyle) İbrâm edici kimse.
اَلْمُلَظُّ [el-mulażż] (mîm’in zammı ve lâm’ın fethiyle) Lâzım olan nesne; yukâlu: هُوَ مُلَظٌّ بِهِ لَا يُفَارِقُهُ Ve kavlu İbn Mesʹûd: “أَلِظُّوا فِي الدُّعَاءِ بِيَا ذَا الْجَلَالِ وَالْإِكْرَامِ” أَيِ الْزَمُوا ذَلِكَ Ebû ʹUbeyd eyitti: إِلْظَاظٌ [ilżâż] bir nesneye mülâzemet ve muvâzabet etmektir. Baʹzılar eyitti: إِلْظَاظٌ [ilżâż] ibrâm ve ilhâha derler.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı