اَلْمَيَّاطُ [el-meyyâṯ] (شَدَّادٌ [şeddâd] vezninde) Bî-kâr ve laʹʹâb ve battâl kimseye denir, Türkîde aylak taʹbîr olunur; yukâlu: رَجُلٌ مَيَّاطٌ أَيْ لَعَّابٌ بَطَّالٌ
اَلْمِيَاطُ [el-miyâṯ] (كِتَابٌ [kitâb] vezninde) Defʹ ve zecr maʹnâsınadır. Ve meyl ve teveccüh maʹnâsınadır. Ve ense vermek, idbâr maʹnâsınadır. Ve davarı sudan geri getirirken ziyâdesiyle pek sürmeğe denir, niteki هِيَاطٌ [hiyâṯ] suya iletirken ziyâdesiyle pek sürmeğe denir. Ve minhu’l-meselu: “وَقَعُوا فِي هِيَاطٍ وَمِيَاطٍ” أَيْ دُنُوٍّ وَبُعْدٍ وَإِقْبَالٍ وَإِدْبَارٍ وَسَوْقٍ شَدِيدٍ إِلَى الطَّرَفَيْنِ يَعْنِي فِي هَرْجٍ وَاخْتِلاَلٍ
اَلْمِيَاطُ [el-miyâṯ] (nûn’un kesriyle) Kezâlik defʹ ve zecr maʹnâsına; yukâlu: اَلْقَوْمُ فِي هِيَاطٍ وَمِيَاطٍ Yaʹnî müdâfaʹa ve mümânaʹadadırlar.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı