اَلْمَيْتَةُ [el-meytet] (mîm’in fethi ve yâ’nın sükûnuyla) Hayvândan şol mürdeye denir ki ona zekât yaʹnî zebh lâhik olmamış ola ki zebh onun mutahhiri olmakla mürde-i murdâr taʹbîr olunur, meselâ hatfe enfihi ölmüş koyun gibi ve bu ıtlâkât-ı şerʹiyyedendir. Ve bunun aslı مَيِّتَةٌ [meyyitet] teşdîd ile; hâ΄ ismiyyedir.
اَلْمِيتَةُ [el-mîtet] Mîm’in kesriyle binâ-i nevʹdir ki hâlet ve hey΄ete dâlldir. Lisânımızda ondan oluş ile taʹbîr olunur; yukâlu: مَاتَ مِيتَةً حَسَنَةً
اَلْميْتَةُ [el-meytet] (mîm’in fethiyle ve yâ’nın sükûnuyla) Cîfe, murdâr olmuş maʹnâsına.
اَلْمِيتَةُ [el-mîtet] (mîm’in kesriyle جِلْسَةٌ [cilset] gibi) Bir nevʹ ölmek; yukâlu: مَاتَ فُلَانٌ مِيتَةً حَسَنَةً
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı