آا [â] Hurûf-ı hecâdan bir harftir, medd ve kasr olunur; medd ile baʹîde ve kasr ile karîbe nidâ olunur; yukâlu: آا زَيْدُ أَيْ أَزَيْدُ Bunların tafsîli hurûf-ı leyyine bâbındadır.
أَاْ (maksûre ve mevkûfe olarak) Hurûf-ı hecâdandır. Ve memdûd olur, yaʹnî ism kılındığı sûrette medd olunur. Mü΄ellif Baṡâ΄ir’de dedi ki أَلْفٌ [elf] فَعْلٌ [faʹl] vezninde bir kelimedir ki أُلْفَةٌ [ulfet]ten me΄hûzdur, zîrâ hurûfun cümlesiyle ülfet eder. Ve اَا [â] lafzı ismdir, elif müsemmâsıdır. Ve elif hurûf-ı havâ΄îdir ki cevften zâhir olur ve mahreci ʹayn mahrecine karîbdir. Ve elif-i hakîkî elif-i sâkinedir; لَا ve مَا kelimelerinde olduğu gibi. Ve ona elif-i leyyine denir ve müteharrik oldukta ona hemze denir ve gâh olur ki tevessüʹen elife hemze ıtlâk olunur. İntehâ.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı