أَبْتَعُ [ebtaʹ] (hemzenin ve tâ’nın fethi ve bâ’nın mâ-beynde sükûnuyla) Şol kelimedir ki onunla te΄kîd olunur; tekûlu: جَاؤُوا أَجْمَعُونَ أَكْتَعُونَ أَبْتَعُونَ
Heyûh
hâhunâ
E΄bek
â
eb
İbb
âb
Âbâru’l-Aʹrâb
Ebâriḵ
Ebâḋ
Ebbâḵ
Ebbet
Ubbedet
Âbet
ebtaʹ
Ebžâ
Âbir
Ebrâḵ
İbrâhâm
Ebraḵu Elyet
Ebraḵu’l-Ecdel
Ebraḵu’l-Aʹşâş
Ebraḵu’š-Šuveyr
Ebraḵu’l-Ḩazn
Ebraḵu’d-De΄âš
Ebraḵu’r-Rebežet
Ebraḵu’r-Revḩân
Ebraḵu’l-ʹAzzâf
Ebraḵu’l-ʹAyşûm
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı