اِبْنُ السَّبِيلِ [ibnu’s-sebîl] إِبْنُ الطَّرِيقِ [ibnu’ṯ-ṯarîḵ] demektir ki yolcuya ıtlâk olunur. Ve şerʹde zâd ve nevâsı kalmamakla beldesine rücûʹdan ʹâciz ve fürû-mânde olan yolcuya denir, beytü’l-mâlden hissesi vardır; yukâlu: هُوَ ابْنُ السَّبِيلِ أَيِ ابْنُ الطَّرِيقِ أَيِ الَّذِي قُطِعَ عَلَيْهِ الطَّرِيقُ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı