اَلْإِبْلاَدُ [el-iblâd] (hemzenin kesriyle) Bir adamı bir nesneye ʹale’d-devâm mülâzım kılmak maʹnâsınadır; yukâlu: أَبْلَدَهُ إِيَّاهُ إِذَا أَلْزَمَهُ Ve bir kimsenin dâbbesi belîd olmak maʹnâsınadır; yukâlu: أَبْلَدَ الْقَوْمُ إِذَا صَارَتْ دَوَابُّهُمْ بَلِيدَةً Ve yere yapışmak maʹnâsınadır, gerek hakîkî olsun ve gerek maʹnevî olsun ki kemâl-i fakr u fâkadan kinâye olur; yukâlu: أَبْلَدَ الْقَوْمُ إِذَا لَصِقُوا بِالْأَرْضِ
اَلْإِبْلَادُ [el-iblâd] (hemzenin kesriyle) Yara yapışmak. Ve bir kimsenin davarı künd olmak; yukâlu: أَبْلَدَ الرَّجُلُ إِذَا كَانَتْ دَابَّتُهُ بَلِيدَةً Ve sâhib-i Maṡâdır’ın اَلْإِبْلَادُ [el-iblâd] “hudâvend-i sutûr kund şuden” dediği muhâlif olur.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı