Kamus-ı Muhit - الأخوة maddesi

اَلْأُخُوَّةُ [el-uḣuvvet] (zammeteynle ve vâv’ın teşdîdiyle) Karındaşlık maʹnâsınadır; tekûlu: مَا كُنْتُ أَخًا وَلَقَدْ أَخَوْتُ أُخُوَّةً أَيْ صِرْتُ أَخًا

Vankulu Lugatı - الأخوة maddesi

اَلْأُخُوَّةُ [el-uḣuvvet] (zammeteynle ve vâv’ın fethi ve teşdîdiyle) Karındaş olmak. Ve karındaşlık maʹnâsına da gelir; yukâlu: مَا كُنْتَ أَخًا وَلَقَدْ أَخَوْتَ تَأْخُو أُخُوَّةً وَهَذِهِ اُخْتُ بَيِّنَةُ الْأُخُوَّةِ

اَلْأُخْوَةُ [el-uḣvet] (hemzenin zammı ve ḣâ’nın sükûnuyla) Bi-maʹnâhâ fî rivâyeti’l-Ferrâ. Ve gâh olur bunda ittisâʹ olunup iki kimseye dahi ıtlâk olunur ke-kavlihi taʹâlâ: ﴿فَإِنْ كَانَ لَهُ إِخْوَةٌ﴾ (النساء، 11) ki bu âyet-i kerîmede mâ-fevka vâhid murâddır. Ve bu إِنَّا فَعَلْنَا ve نَحْنُ صَنَعْنَا dedikleri gibi olur bu kelâmı tekellüm eden iki kimse oldukları hâlde.Ve ekser budur ki إِخْوَانٌ [iḣvân] asdikâda ve إِخْوَةٌ [iḣvet] vilâdette istiʹmâl olunur. Ve gâh olur أَخٌ vâv’la ve nûn’la dahi cemʹ olup اَلْأَخُونَ derler hemzenin fethi ve ḣâ’nın zammı ve meddiyle ve أَخُو ve أَبُو demezler illâ izâfetle; tekûlu: هَذَا أَخُوكَ وَأَبُوكَ ve مَرَرْتُ بِأَخِيكَ وَأَبِيكَ ve رَأَيْتُ أَخَاكَ وَأَبَاكَ ve kezâlik حَمُوكَ ve هَنُوكَ ve فُوكَ ve ذُو مَالٍ Pes bunlar altı ismdir ki müfred ve muzâf istiʹmâl olundukta iʹrâbı vâv’la ve yâ ile ve elifle olur, zîrâ bunlarda vâv her ne denli nefs-i kelimeden ise de vâv’da refʹ üzerine delâlet vardır ve yâ’da ve elifte dahi cerr ve nasb üzerine delâlet vardır; ve tekûlu: لَا أَخًا لَكَ بِفُلَانٍ أَيْ لَيْسَ هُوَ لَكَ بِأَخٍ