Kamus-ı Muhit - الأيوم maddesi

اَلْأَيْمُ [el-eym] (hemzenin fethiyle) ve

اَلْأُيُومُ [el-uyûm] (قُعُودٌ [ḵuʹûd] vezninde) ve

اَلْأَيْمَةُ [el-eymet] (hemzenin fethiyle) ve

اَلْإِيمَةُ [el-îmet] (hemzenin kesriyle) Hatun ersiz kalmak maʹnâsınadır; yukâlu: آمَتِ الْمَرْأَةُ أَيْمًا وَأُيُومًا وَأَيْمَةً وَإِيمَةً مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا أَقَامَتْ لَا تَتَزَوَّجُ بِكْرًا أَوْ ثَيِّبًا Ve ʹArablar bed-duʹâ maʹrizinde مَا لَهُ آمَ وَعَامَ derler; ikisi de mâzî sîgasıyladır ve مَا kelimesi mevsûledir, هَلَكَتِ امْرَأَتُهُ وَمَاشِيَتُهُ حَتَّى يَئِيمَ وَيَعِيمَ maʹnâsına ki “Hem zevcesi ve hem sağılır mevâşîsi helâk olup ʹavretsiz ve sütsüz olarak perîşân-hâl kalsın!” demektir.

Vankulu Lugatı - الأيوم maddesi

اَلْأَيْوَمُ [el-eyvem] (hemzenin ve vâv’ın fethiyle) Bir lafzdır ki şiddet makâmında istiʹmâl olunur, يَوْمٌ أَيْوَمُ derler nitekim لَيْلَةٌ لَيْلَاءُ derler. Ve gâh olur اَلْيَوْمُ الْيَمِى derler nitekim baʹzı eşʹârda vâkiʹ olmuştur. Ve bu maklûbdur, aslı اَلْيَوْمُ الْأَيْوَمُ dür, hemze hazf olunmuştur, خَيْرٌ [ḣayr]dan hazf olunduğu gibi. Ve vâv te΄hîr olunup mîm takdîm olunmuştur,baʹdehu vâv tarafta vâkiʹ olduğu için yâ’ya kalb olunmuştur, nitekim دَلْوٌ cemʹinde أَدْلٍ demişlerdir.

اَلْأُيُومُ [el-uyûm] (zammeteynle) Bi-maʹnâhu; yukâlu: آمَتِ الْمَرْأَةُ مِنْ زَوْجِهَا تَيْئَمُ أَيْمَةً وَأَيْمًا وَأُيُومًا Ve fi’l-hadîsi: “أَنَّهُ كَانَ يَتَعَّوَذُ مِنَ الْأَيْمَةِ”