اَلْبَرَدَةُ [el-beredet] (fetehâtla) Pınarın ortasına denir; tekûlu: شَرِبْتُ مِنْ بَرَدَةِ الْعَيْنِ أَيْ مِنْ وَسَطِهَا Ve Berede bint Mûsâ bin Nacîḩ ki muhaddisedir.
اَلْبَرْدَةُ [el-berdet] (bâ’nın fethi ve râ’nın sükûnuyla ve fetehâtla lügattir) Tohme ve imtilâ΄ ʹilletine denir, tabîʹati ve miʹdeyi tebrîd eylediği için. Ve
بَرْدَةُ [berdet] Dişi koyunun ʹalemidir. Ve Nesef kazâsında bir karye adıdır; muhaddisînden ʹAzîz b. Suleym el-Berdî oradandır. Ve Şîrâz ülkesinde bir karye adıdır.
اَلْبَرَدَةُ [el-beredet] (fethateynle) Tohme olmak. Ve fi’l-hadîsi: “أَصْلُ كُلِّ دَاءٍ الْبَرَدَةُ”
اَلْبُرْدَةُ [el-burdet] Şol küçürek siyâh kilimdir ki dört köşelidir, onu ʹArablar giyerler; ve fî hadîsi İbn ʹÖmer “بُرْدَةٌ فَلُوتٌ” Ve فَلُوتٌ [felût] fâ’nın fethiyle şol بُرْدَةٌ [burdet]e derler ki küçük olmağın iki ucu bir yere kavuşmaya.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı