اَلْبَهُّ [el-behh] (bâ’nın fethi ve hâ’nın teşdîdiyle) Bir adamın pâdişâh ve emîr yanında kadr ve mansıb ve pâyesi ʹâlî ve ʹazîm olmak maʹnâsınadır; yukâlu: بَهَّ الرَّجُلُ بَهًّا مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ إِذَا نَبُلَ وَزَادَ فِي جَاهِهِ عِنْدَ السُّلْطَانِ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı