اَلْجُلاَهِقُ [el-culâhiḵ] (عُلاَبِطٌ [ʹulâbiṯ] vezninde) بُنْدُقٌ [bunduḵ] maʹnâsınadır ki hurde hurde yuvalaktır, mühre taʹbîr olunur. Selefte kemân-gürüh ile ve hâlen tüfek ile atarlar. Ve aslı Fârisîde culle idi ki iplik yumağına denir; cemʹinde cûlhâ denir. Veحَائِكٌ [ḩâ΄ik] ki cûlha taʹbîr olunur, جُلاَهِقٌ [culâhiḵ] ıtlâkı bundan me΄hûzdur. Mühre-i mezkûr ile yumak beyninde münâsebet sûret cihetiyledir.
اَلْجُلَاهِقُ [el-culâhiḵ] (cîm’in zammı ve hâ’nın kesriyle) Fındık taşı ki remy olunur; ve minhu قَوْسُ الْجُلَاهِقِ Ve bunun aslı lügat-ı Fârisîde “culeh”dir. Ve culeh iplik topuna derler, كُبَّةُ الْغَزْلِ [kubbetu’l-ġazl] maʹnâsına ki lügat-ı Fârisîde kesîrine culhâ derler, pes قَوْسُ الْجُلَاهِقِ [ḵavsu’l-culâhiḵ]te izâfet li-ednâ mülâbese olur. Ve çulhaya cullâh dedikleri dahi bundan me΄hûzdur.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı