اَلْحَطَبُ [el-ḩaṯab] (ḩâ’nın ve ṯâ-yı mühmelenin fethiyle) Âteş yakmak için tehyi΄e kılınan ağaca denir ki odun taʹbîr olunur.
اَلْحَطِبُ [el-ḩaṯib] (كَتِفٌ [ketif] vezninde) Bu dahi be-gâyet arık ve mehzûl olan kişiye denir.
اَلْحَطْبُ [el-ḩaṯb] (ضَرْبٌ [ḋarb] vezninde) Odun biriktirmek maʹnâsınadır; yukâlu: حَطَبَ الرَّجُلُ حَطْبًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي اِذَا جَمَعَ الْحَطَبَ Ve âher kimse için odun biriktirmek yâhûd ona odun getirmek maʹnâsınadır; yukâlu: حَطَبَ فُلاَنًا اِذَا جَمَعَ الْحَطَبَ لَهُ أَوْ أَتَاهُ بِهِ Ve bir yer odunluk olmak maʹnâsınadır; yukâlu: حَطَبَ الْمَكَانُ اِذَا صَارَ حَطِيبًا Ve bir kimseyi nemîme ve siʹâyet eylemek maʹnâsına istiʹmâl olunur, gûyâ ki îkâd-ı nâr için siʹâyet eylediği meselâ vâlîye odun devşirip getirmiştir; yukâlu: حَطَبَ بِفُلاَنٍ أَيْ سَعَى بِهِ
اَلْحَطَبُ [el-ḩaṯab] (ḩâ’nın ve ṯâ’nın fethiyle) Odun.
اَلْحَطِبُ [el-ḩaṯib] (ḩâ’nın fethi ve ṯâ’nın kesriyle) Şol kimse ki katı arık ola, saht lâgar maʹnâsına.
اَلْحَطْبُ [el-ḩaṯb] (ṯâ’nın sükûnuyla) Odun cemʹ etmek ve odun götürmek; tekûlu: حَطَبْتُ مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا جَمَعْتَ الْحَطَبَ وَحَطَبَنِي فُلَانٌ إِذَا أَتَاكَ بِالْحَطَبِ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı