اَلدَّانِقُ [ed-dâniḵ] (صَاحِبٌ [ṡâḩib] vezninde) Ahmâk ve bî-magz adama denir; yukâlu: رَجُلٌ دَانِقٌ أَيْ أَحْمَقُ Ve uğruya denir, سَارِقٌ [sâriḵ] maʹnâsına. Ve zaʹf ve hüzâlden ʹamel-mânde olan zebûn ve mehzûl adama ve nâkaya denir. Ve bir dirhemin südüsüne denir ki altı hissede bir hissesidir ve bunda nûn’un fethiyle de zebân-zededir; niteki دَانَاقٌ [dânâḵ] dahi denir, elif ziyâdesiyle ki işbâʹdır; lisânımızda tahrîfle deng taʹbîr olunur; yukâlu: أَعْطَى مِنْهُ دَانِقًا وَدَانَاقًا وَهُوَ سُدُسُ الدِّرْهَمِ Şârihin beyânına göre dânek muʹarrebidir ki Fârisîde kâf-ı tasgîr ile dânecik demektir. Miṡbâḩ’ta mersûmdur ki Ezherî’nin beyânına göre nûn-ı meksûre ile efsahtır. Bunun cemʹi دَوَانِقُ [devâniḵ]tir ve meftûhanın cemʹi دَوَانِيقُ [devânîḵ]tir yâ ile ve baʹzılar dedi ki فَوَاعِلُ [fevâʹil] ve مَفَاعِلُ [mefâʹil] vezninde olan cemʹlerde فَوَاعِيلُ [fevâʹîl] ve مَفَاعِيلُ [mefâʹîl] câ΄izdir.
اَلدَّانَقُ [ed-dânaḵ] (nûn’un fethiyle) ve
اَلدَّانِقُ [ed-dâniḵ] (nûn’un kesriyle) Bir dirhemin altı bölükte bir bölüğü, südüs-i dirhem maʹnâsına.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı