اَلدَّدُ [ed-ded] (dâl’ın fethi ve sâniyenin tahfîfiyle) Lehv ve laʹib maʹnâsınadır. Bunda üç lügat vardır: Biri mezkûrdur ve biri دَدَا [dedâ]dır, قَفَا [ḵafâ] vezninde ve biri دَدَنٌ [deden]dir, fethateynle ve nûn’la; yukâlu: هَذَا دَدٌ وَدَدًا وَدَدَنٌ Kâle fi’n-Nihâye ve fi’l-hadîsi “مَا أَنَا مِنْ دَدٍ وَلاَ الدَّدُ مِنِّي” أَيْ مَا أَنَا فِي شَيْءٍ مِنَ اللَّهْوِ وَاللَّعِبِ وَلاَ ذَلِكَ مِنِّي يَعْنِي مِنْ أَشْغَالِي Ve
دَدٌ [Ded] Bir mevziʹ adıdır. Ve bir hatun ismidir. Ve zamândan bir mikdâra denir; yukâlu: مَضَى دَدٌ مِنَ الدَّهْرِ أَيْ حِينٌ Ve bu “د،د،ي” mâddesinde dahi iʹâde olunur inşâ΄allâhu taʹâlâ.
اَلدَّدُّ [ed-dedd] (dâl’ın fethiyle ve dâl-ı sâniyenin teşdîdiyle) Laʹib ve lehv. Ve fi’l-hadîsi: “مَا أَنَا مِنْ دَدٍّ وَلَا الدَّدُّ مِنِّي” Yaʹnî “Laʹib ve lehv benden değil ve ben laʹib ve lehvden değilim.” Ve bunda üç lügat vardır: Biri zikr olunan ve biri dahi اَلدَّدَا [ed-dedâ] dâl-ı evvelin fethi ve elifin kasrıyla اَلْقَفَا [el-ḵafâ] vezni üzere ve biri dahi اَلدَّدَنُ [ed-deden] dâl-ı ûlânın ve sânînin fethi ve ile cümlesi laʹib ve lehv maʹnâsınadır. Ve baʹzılar دَدٌّ [dedd] bir mevziʹin ismidir dediler.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı