اَلذُّهْلُ [ež-žuhl] (žâl’ın zammıyla) Şecer-i بَشَامٌ [beşâm] ismidir ki Ḩicâzî bir şecerdir, ʹIrâḵ ve Mıṡır’da dahi olur, hâlen belesân yağı diye getirdikleri ondan seyelân eden rutûbettir. Ve Žuhl b. Şeybân bir kabîledir, Yaḩyâ el-Ḩâfiż ve kavl-i sahîh üzere sâhibü’l-mezheb İmâm Aḩmed o kabîledendir. Ve ammâ Ḵâḋî Ebu’ṯ-Ṯâhir ež-Žuhlî, Sedûsî’dir, yaʹnî Sedûs b. Şeybân b. Žuhl neslindendir.
اَلذَّهْلُ [ež-žehl] (أَهْلٌ [ehl] vezninde) ve
اَلذُّهُولُ [ež-žuhûl] (شُمُولٌ [şumûl] vezninde) Bir nesneyi kasden unutur gibi terk eylemek maʹnâsınadır, ʹalâ-kavlin meşgûliyyet sebebiyle gaflet edip unutmak yâhûd ülfetinden bi’l-külliyye hâtırı fârig ve âzâde kılmak maʹnâsınadır; yukâlu: ذَهَلَهُ وَذَهَلَ عَنْهُ ذَهْلًا وَذُهُولًا مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ إِذَا تَرَكَهُ عَلَى عَمْدٍ أَوْ نَسِيَهُ لِشُغْلٍ أَوْ هُوَ السُّلُوُّ وَطِيبُ النَّفْسِ عَنِ الْإِلْفِ Ve
ذَهْلٌ [žehl] (žâl’ın fethi ve zammıyla) Geceden bir sâʹate denir; yukâlu: جَاءَ بَعْدَ ذَهْلٍ مِنَ اللَّيْلِ أَيْ سَاعَةٍ
اَلذَّهْلُ [ež-žehl] (žâl’ın fethi ve hâ’nın sükûnuyla) Bir nesneden gaflet olunmak; tekûlu: ذَهَلْتُ عَنِ الشَّيْءِ أَذْهَلُ ذَهْلًا مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ إِذَا نَسِيتَهُ وَغَفَلْتَ عَنْهُ Ve bunda bir lügat dahi vardır ki o ذَهِلَتْ ذُهُولًا dir bâb-ı râbiʹden.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı