Kamus-ı Muhit - الزوار maddesi

اَلزِّيَارَةُ [ez-ziyâret] (كِتَابَةٌ [kitâbet] vezninde) ve

اَلزُّوَارُ [ez-zuvâr] (zâ’nın zammıyla) ve

اَلْمَزَارُ [el-mezâr] (mîm’in fethiyle) Bir kimseyi görmeğe varmak maʹnâsınadır; yukâlu: زَارَهُ يَزُورُهُ زَوْرًا وَزِيَارَةً وَزُوَارًا وَمَزَارًا إِذَا أَتَاهُ بِقَصْدِ اللِّقَاءِ Bu maʹnâ sadr maʹnâsına olan زَوْرٌ [zevr]den me΄hûzdur, gûyâ ki sadrıyla telakkî yâhûd مَزُورٌ [mezûr]un sadrına kasd-ı likâ΄ eder olur, niteki müvâcehe dahi bu resmedir.

اَلزِّوَارُ [ez-zivâr] ve

اَلزِّيَارُ [ez-ziyâr] (كِتَابٌ [kitâb] vezninde) Bir nesnenin salâh ve ʹismetine medâr ve kıvâm olan şey΄e denir; yukâlu: هُوَ زِوَارٌ لَهُ وَزِيَارٌ أَيْ صَلاَحٌ لَهُ Ve şol ipe denir ki devenin göğüsü bağıyla ki göğüslüğü taʹbîr olunur, kolanı arasına bend ederler, tâ ki kolan sürüp mesânesini bend eylemeye. Bunlar takvîm ve tahsîn maʹnâsına olan تَزْوِيرٌ [tezvir]-i âtîden me΄hûzdur. Cemʹi أَزْوِرَةٌ [ezviret]tir. Ve

زِوَارٌ [zivâr] Masdar olur, devenin göğüslüğüne zikr olunan ipi bağlamak maʹnâsına; tekûlu: زُرْتُ الْبَعِيرَ زِوَارًا إِذَا شَدَدْتَهُ بِالزِّيَارِ Ve ʹAlî b. ʹAbdullâh b. Behrâm ez-Ziyârî muhaddîsîndendir.

Vankulu Lugatı - الزوار maddesi

اَلزَّوَارُ [ez-zevâr] (fethateynle) Meyl maʹnâsınadır, صَعَرٌ [ṡaʹar] gibi. Ve صَعَرٌ [ṡaʹar] ṡâd-ı mühemele ve ʹayn-ı mühmele ile meyl maʹnâsınadır. Ve

زَوْرٌ [zevr] At göğsünde olan iki yumru etin biri içeri ve biri taşra olmağa dahi derler.

اَلزُّوَّارُ [ez-zuvvâr] (zâ’nın zammıyla ve vâv’ın teşdîdiyle) ve

اَلزُّوَّرُ [ez-zuvver] (zâ’nın zammı ve vâv’ın teşdîdiyle) Bilâ-elif ikisi dahi زَائِرٌ [zâ΄ir]in cemʹidir; yukâlu: رَجُلٌ زَائِرٌ وَقَوْمٌ زُوَّارٌ وَزُوَّرٌ مِثْلُ نَائِمٍ وَنُوَّمٍ وَسَافِرٍ وَسُفَّارٍ

اَلزِّوَارُ [ez-zivâr] (zâ’nın kesriyle) Bir iptir ki devenin göğsü bağıyla kolanı arasına bağlarlar.