Kamus-ı Muhit - الشغار maddesi

اَلشَّغَارُ [eş-şaġâr] (سَحَابٌ [seḩâb] vezninde) İçindeki boşalmış boş nesneye denir; yukâlu: ظَرْفٌ شَغَارٌ أَيْ فَارِغٌ Ve suyu pek çok olan kuyuya denir; müfred ve cemʹi müsâvîdir; yukâlu: بِئْرٌ شَغَارٌ وَآبَارٌ شَغَارٌ أَيْ كَثِيرَةُ الْمَاءِ Ve erkek devenin yan cânibinde bir damar adıdır ki iki yanındaki damarlara شَغَارَانِ [şeġârân] derler.

اَلشِّغَارُ [eş-şiġâr] (şîn’in kesriyle) ve

اَلْمُشَاغَرَةُ [el-muşâġaret] (مُفَاعَلَةٌ [mufâʹalet] vezninde) Câhiliyye’de olan nikâhlardan bir gûne nikâh eylemektir. Ve o, bir adama bir âher adama sen bana bir hatun tezvîc eyle ben dahi mukâbilinde sana bir hatun tezevvüc edeyim diye şartla tarafeyn birer hatun tezevvüc eylemekten ʹibârettir. Tarafeyne mihr verilmeyip her birinin mihri âherin بُضْعٌ [buḋʹ]u olup gûyâ ki mihr ʹadd olunur. ʹAlâ-kavlin vech-i meşrûh u meşrût üzere tezevvüc eyledikleri her birinin akribâsı olmağa mahsûstur, kızı ve hemşîresi ve sâ΄ir harîmesi gibi; yukâlu: شَاغَرَ الرَّجُلُ فُلاَنًا شِغَارًا وَمُشَاغَرَةً إِذَا زَوَّجَ كُلُّ وَاحِدٍ صَاحِبَهُ امْرَأَةً عَلَى أَنْ يُزَوِّجَهُ أُخْرَى بِغَيْرِ مَهْرٍ، صَدَاقُ كُلُّ وَاحِدَةٍ بُضْعُ الْأُخْرَى أَوْ يُخَصُّ بِهَا الْقَرَائِبُ

Vankulu Lugatı - الشغار maddesi

اَلشِّغَارُ [eş-şiġâr] (şîn’in kesriyle) Zamân-ı câhiliyyette olan nikâhlardandır ki bir kimse bir kimseye sen bana kızını yâhûd kız kardeşini çiftlendir, ben dahi o mukâbilede sana kızımı yâhûd kız kardeşimi çiftlendireyim, mâ-beynimizde mehr hemîn bu olsun derlerdi. Ve fi’l-hadîsi: “لَا شِغَارَ فِي الْإِسْلَامِ”