اَلطِّينُ [eṯ-ṯîn] (ṯâ’nın kesriyle) Balçığa denir ki maʹrûftur. Fârisîde kâf-ı meksûre-i Fârisiyye ile gil derler.
اَلطَّيْنُ [eṯ-ṯayn] (زَيْنٌ [zeyn] vezninde) Balçığı güzel yoğurmak maʹnâsınadır; yukâlu: طَانَ الطَّيَّانُ يَطُونُ طَيْنًا إِذَا حَسَّنَ عَمَلَ الطِّينِ Ve balçıkla mektûb mührlemek maʹnâsınadır ki hâlen lök mûmuyla mührlenir, selefte balçıkla mührlenir idi; yukâlu: طَانَ كِتَابَهُ إِذَا خَتَمَهُ بِالطِّينِ
اَلطِّينُ [eṯ-ṯîn] (ṯâ’nın kesri ve meddiyle) Balçık, maʹrûftur.
اَلطَّيْنُ [eṯ-ṯayn] (ṯâ’nın fethi ve yâ’nın sükûnuyla) Bir nesneyi mührlemek; yukâlu: طَانَ فُلَانٌ كِتَابَهُ إِذَا خَتَمَهُ بِالطِّينِ Ve halk etmek maʹnâsına da gelir, İbnu’s-Sikkît rivâyeti üzere; yukâlu: طَانَهُ اللهُ عَلَى الْخَيْرِ وَطَامَهُ أَيْ جَبَلَهُ عَلَيْهِ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı