Kamus-ı Muhit - العرزال maddesi

اَلْعِرْزَالُ [el-ʹirzâl] (قِرْطَاسٌ [ḵirṯâs] vezninde) Arslan yatağına denir. Ve arslanın yavrularına yaptığı yatağa denir ki ağaçlardan ve otluklardan getirip yuva tarzında yapıp yavrularını onda yatırır. Ve hurmâ ve sâ΄ir ağaç üzere olan bâgçevân yatağına denir ki arslan makûlesi cânver havfından yapıp onda ârâm ederler. Ve et bakiyyesine denir. Ve çuval tarzında olan kaba denir. Ve şol küçük çadır ve kulübe makûlesi ârâm-gâha denir ki kıtâl hengâmında mülûk ve rü΄esâ için ittihâz olunur; yukâlu: إِنَّ الْجَيْشَ يُقَاتِلُونَ وَالْمَلِكُ يَنْظُرُ مِنَ الْعِرْزَالِ وَهُوَ بَيْتٌ صَغِيرٌ يُتَّخَذُ لِلْمَلِكِ إِذَا قَاتَلَ Ve mantar devşirenlerin kulübelerine denir. Ve yılan inine denir. Ve metâʹ-ı kalîle denir. Ve ağacın budağına denir. Ve dükkâna denir, حَانُوتٌ [ḩânût] maʹnâsına. Ve firka-i insânîye denir. Ve ağırlık, sikal maʹnâsına. Ve zelîl ve hakîr maʹnâsınadır. Ve çanta ve dağarcık makûlesinin ağzına denir. Ve şol قَفِيَّةٌ [ḵafiyyet]e yaʹnî ikrâm kabîlinden olan taʹâm makûlesine denir ki hâssatan insân için tertîb ve ihtiyâr olunmuş ola, müsâfir için ihtiyâr olunan etʹime gibi.

Vankulu Lugatı - العرزال maddesi

اَلْعَرْزَالُ [el-ʹarzâl] (ʹayn’ın kesri ve râ’nın sükûnuyla) Şol mevziʹdir ki bâgçevân ağaç başında kendi için peydâ eder, sibâʹ korkusundan. Ve

عَرْزَالٌ [ʹarzâl] Şol kuru ete derler ki sayyâd izbesinde cemʹ eder.