اَلْبَهَلُ [el-behel] (fethateynle) Nâkanın memesi bağı çözülüp veledi emer olarak salma olmak maʹnâsınadır; yukâlu: بَهِلَتِ النَّاقَةُ بَهَلًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا حُلَّتْ صِرَارُهَا وَتُرِكَ وَلَدُهَا يَرْضَعُهَا
اَلْبَهْلُ [el-behl] (bâ’nın fethiyle) Azca suya denir, مَاءٌ قَلِيلٌ maʹnâsına. Baʹzı nüshada مَالٌ قَلِيلٌ mersûmdur. Ve laʹn ve nefrîn eylemek maʹnâsınadır. Mü΄ellif bunu tekrâr eylemiştir; yukâlu: بَهَلَ اللهُ فُلَانًا بَهْلًا مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ أَيْ لَعَنَهُ Ve mehl maʹnâsınadır; yukâlu: بَهْلًا أَيْ مَهْلًا أَيْ أَبْهِلْ بَهْلًا Ve bir adamı kendi re΄y ve irâdesine koyup hod-ser olarak boşlamak maʹnâsınadır; tekûlu: بَهَلْتُ فُلَانًا إِذَا خَلَّيْتَهُ مَعَ رَأْيِهِ Şârihin beyânına göre maʹnâ-yı mevzûʹu budur, laʹn ve sâ΄ir maʹânî-i münşaʹibe bundan müteferraʹdır.
اَلْبُهَّلُ [el-buhhel] (bâ’nın zammı ve hâ’nın fethi ve teşdîdiyle) Cemʹi.
اَلْبَهْلُ [el-behl] (bâ’nın fethi ve hâ’nın sükûnu ile) Az nesne, yesîr maʹnâsına. Umevî eyitti: بَهْلٌ [behl] az suya derler. Ve
بَهْلٌ [behl] Laʹnete dahi derler; yukâlu: عَلَيْهِ بَهْلَةُ اللهِ أَيْ لَعْنَةُ اللهِ Ve
بَهْلٌ [behl] Bir kimseyi istediği üzere komağa dahi derler; tekûlu: بَهَلْتُهُ إِذَا خَلَّيْتَهُ وَإِرَادَتَهُ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı