اَلْفَرْشَخُ [el-ferşaḣ] (فَرْسَخٌ [fersaḣ] vezninde) Bir nesne dinmeğe denir, sükûn ve ârâm maʹnâsınadır; ve minhu kâle Ebû Zeyd: إِذَا احْتَبَسَ الْمَطَرُ اشْتَدَّ الْبَرْدُ وَإِذَا مُطِرَ النَّاسُ كَانَ لِلْبَرْدِ فَرْشَخٌ أَيْ سُكُونٌ Lâkin bu misâli şârih sükûn maʹnâsına olan فَرْسَخٌ [fersaḣ]ta îrâd eylemiştir, musahhaf ve lügat olmak muhtemeldir.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı