Kamus-ı Muhit - النيف maddesi

اَلنَّيِّفُ [en-neyyif] (كَيِّسٌ [keyyis] vezninde ve yâ’nın tahfîfiyle câ΄izdir) Artık, ziyâde maʹnâsınadır; yukâlu: عَشَرَةٌ وَنَيِّفٌ ve yukâlu: هُوَ نَيِّفٌ عَلَيْهِ أَيْ زَائِدٌ Ve merâtib-i aʹdâddan ʹakd-i sânîye varınca bir ʹakdin üzerine zâ΄id olana نَيِّفٌ [neyyif] ıtlâk olunur; yukâlu: عَشَرَةٌ وَنَيِّفٌ وَمِائَةٌ وَنَيِّفٌ وَأَلْفٌ وَنَيِّفٌ Yaʹnî ondan yirmiye, kezâlik yirmiden otuza varınca hatta yüze kadar bir ʹakdden dîger ʹakde varınca kadar, kezâlik yüzden bine kadar ve binden öte dahi böylecedir. Ve işbu نَيِّفٌ [neyyif] kelimesinin aslı نَيْوِفٌ idi, فَيْعِلٌ [feyʹil] vezninde, vâv yâ’ya kalb ve idgâm olundu. Ve

نَيِّفٌ [neyyif] Fazl ve ihsân maʹnâlarınadır. Ve birden üçe kadar نَيِّفٌ [neyyif] istiʹmâl olunur, niteki بِضْعٌ [biḋʹ] bir kavlde dörtten dokuza varınca kadardır. Pes âhâdda üçten ʹakd-i evvele kadar نَيِّفٌ [neyyif] istiʹmâl olunmaz, oralarda بِضْعٌ [biḋʹ] istiʹmâl olunur, tâ ki ʹakd-i evvele vardıkta, ötelerinde نَيِّفٌ [neyyif] istiʹmâl olunur. Ve بِضْعٌ [biḋʹ] mâddesinin ihtilâfı mahallinde bast olundu. Şârih der ki mü΄ellifin beyânı Muberred kavlidir. Ve Tehžîb’de نَيِّفٌ [neyyif] kelimesinin tahfîfi lahn olmak üzere musarrahtır.

Vankulu Lugatı - النيف maddesi

اَلنَّيْفُ [en-neyf] (nûn’un fethi ve yâ’nın sükûnuyla) ve

اَلنَّيِّفُ [en-neyyif] (nûn’un fethi ve yâ’nın kesri ve teşdîdiyle) Tahfîf ve teşdîdi ikisi dahi lügattır, ziyâde maʹnâsına. Ve bunun aslı vâv’dır; yukâlu: عَشْرَةٌ وَنَيِّفٌ ve مِائَةٌ وَنَيِّفٌ Ve her nesne ki merâtib-i aʹdâdda bir ʹakdin üzerine ziyâde ola ona نَيِّفٌ [neyyif] derler ʹakd-i sânîye varınca.