دُهْدُرَّيْنِ [duhdurreyn] “د،ه،د،ر” mâddesinde mersûmdur.
دُهْدُرَّيْنِ [duhdurreyn] ve طُرْطُبَّيْنِ [ṯurṯubbeyn] Bunlar iki lafzdır ki bunlarla suhriyye kılınır, kaçan bir kimse suhriyye olunmak dilense.
دُهْدُرَّينِ [duhdurreyn] (dâl’ların zammı ve râ’nın teşdîdiyle) Bir kelimedir ki mahall-i kizbde istiʹmâl olunur; yukâlu: “دُهْدُرَّيْنِ وَسَعْدُ الْقَيْنُ”Bunun aslı budur ki Saʹd adlı demirci ʹacem tâ΄ifesinden idi, Yemen nevâhîsinde işlerdi. Kaçan ki ʹameli kesâd üzere olsa, lisân-ı Fârisî ile “deh pidrûd” der idi, işbu karyeye vedâʹ olsun yarın giderim demeği işʹâr edip bu sözü ehl-i karye iş işletsinler diye söylerdi, ʹArab bu kelâmı taʹrîb edip bununla darb-ı mesel ettiler ve eyittiler: “دُهْدُرَّيْنِ وَسَعْدُ الْقَيْنُ” Yaʹnî “Semirci Saʹd’ın gece giderim dediğine inanma ki o yarın dahi bundadır.”
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı