اَلسَّبْخُ [es-sebḣ] (sîn’in fethi ve bâ’nın sükûnuyla) Bu dahi meşâgilden fârig olmak maʹnâsınadır; ve minhu kuri΄e kavluhu taʹâlâ: ﴿إِنَّ لَكَ فِي النَّهَارِ سَبْحًا طَوِيلاً﴾ أَيْ فَرَاغًا Ve
سَبْخٌ [sebḣ] Nevm-i şedîd maʹnâsınadır; yukâlu: سَبَخَ الرَّجُلُ سَبْخًا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ إِذَا نَامَ شَدِيدًا Ve ıraklanmak maʹnâsınadır; yukâlu: سَبَخَ الرَّجُلُ إِذَا تَبَاعَدَ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı