اَلْعَفْوَةُ [el-ʹafvet] (تَمْرَةٌ [temret] vezninde) Diyete denir, hûn-bahâ maʹnâsına; evliyâ-yı maktûlden onunla gûyâ ki ʹafv hâsıl olur; yukâlu: أَعْطَى لَهُ عَفْوَةً أَيْ دِيَةً Ve
عَفْوَةُ الْقِدْرِ [ʹafvetu’l-ḵidr] (ʹayn’ın harekât-ı selâsıyla) Tencerenin kaynarken yüzüne gelen kefine ve köpüğüne denir.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı