Kamus-ı Muhit - غمر maddesi

اَلْغَمَرُ [el-ġamer] (fethateynle) ve

اَلْغَمْرَةُ [el-ġamret] (تَمْرَةٌ [temret] vezninde) ve

اَلْغُمَارَةُ [el-ġumâret - el-ġamâret] (ġayn’ın zammı ve fethiyle) Bunlar da müzdehim nâsa ıtlâk olunur; tekûlu: دَخَلْتُ فِي غَمَرِ النَّاسِ وَغَمْرَتِهِمْ وَغَمَارَتِهِمْ وَغُمَارَتِهِمْ أَيْ فِي جَمَاعَتِهِمْ وَلَفِيفِهِمْ Ve

غَمَرٌ [ġamer] (fethateynle) Et râyihasına denir. Ve ele bulaşan zifirine denir. Ve bu maʹnâda masdar olur, tekûlu: غَمِرَتْ يَدِي غَمَرًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا عَلِقَ بِهَا دَسَمُ اللَّحْمِ Ve

غَمَرٌ [ġamer] Derûnda münʹakid hıkd ve kîneye denir; ġayn’ın kesriyle de câ΄izdir. Cemʹi غُمُورٌ [ġumûr] gelir; yukâlu: فِي قَلْبِهِ غَمَرٌ وَغَمِرٌ أَيْ غِلٌّ وَحِقْدٌ Ve

غَمَرٌ [ġamer] Masdar olur, derûnda kîn tutmak maʹnâsınadır; yukâlu: غَمِرَ صَدْرُهُ غَمَرًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا غَلَّ

غَمْرٌ [ġamr] Kerîm ve vâsiʹü’l-huluk deryâ-dil adama ıtlâk olunur; yukâlu: رَجُلٌ غَمْرٌ أَيِ الْكَرِيمُ الْوَاسِعُ الْخُلُقِ Ve deryânın engin yerine denir. Ve yüğrük cins ata ıtlâk olunur; بَحْرٌ [baḩr] gibi; yukâlu. فَرَسٌ غَمْرٌ أَيْ جَوَادٌ Ve her tarafı vâsiʹ ve vâfir libâsa ıtlâk olunur; yukâlu: ثَوْبٌ غَمْرٌ أَيْ سَابِغٌ Ve müzdehim olan cemâʹat-i nâsa ıtlâk olunur; tekûlu: دَخَلْتُ فِي غِمَارِ النَّاسِ وَغَمْرِهِمْ أَيْ جَمَاعَتِهِمْ وَلَفِيفِهِمْ Ve aslâ umûr ve ahvâl-i cihâna tecribesi sebk eylememiş nâdân ve hâm-kâr adama ıtlâk olunur; yukâlu: فُلاَنٌ غَمْرٌ أَيْ غَيْرُ مُجَرَّبٍ لِلْأُمُورِ Bu maʹnâda ġayn’ın harekât-ı selâsı ve fethateynle lügattır. Ve

غَمْرٌ [Ġamr] Ḣâlid b. Yezîd b. Muʹâviye’nin kılıcı ismidir. Ve Caḩḩâf b. Ḩakîm nâm kimsenin feresi ismidir. Ve Mekke’de bir kadîm kuyu adıdır. Ve Mekke’ye iki merhale mesâfede bir mevziʹ adıdır. Ve Yemâme’de bir su adıdır. Ve Ṯayyi΄ kabîlesi yurdunda bir mevziʹdir. Ve bir recül ismidir. Ve

غَمْرُ الرِّدَاءِ [ġamru’r-ridâ΄] ve

غَمْرُ الْخُلُقِ [ġamru’l-ḣuluḵ] (ḣâ’nın zammıyla) Be-gâyet münʹim ve kerîm ve kesîrü’l-ihsân adama ıtlâk olunur; yukâlu: رَجُلٌ غَمْرُ الرِّدَاءِ وَغَمْرُ الْخُلُقِ أَيْ كَثِيرُ الْمَعْرُوفِ سَخِيٌّ بَيْنَ الْغُمُورَةِ مِنْ قَوْمٍ غِمَارٍ وَغُمُورٍ Şârih der ki mü΄ellif bunda teşvîş eyledi, zîrâ غَمْرُ الرِّدَاءِ [ġamru’r-ridâ΄] sehî ve kesîrü’l-ihsân ve غَمْرُ الْخُلُقِ [ġamru’l-ḣuluḵ] deryâ-dil vâsiʹü’l-huluk adama ıtlâk olunur. Ve

غَمْرٌ [ġamr] Masdar olur, bir yeri yâhûd bir nesneyi su basıp bürümek maʹnâsına; yukâlu: غَمَرَهُ الْمَاءُ غَمْرًا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ إِذَا غَطَّاهُ

Vankulu Lugatı - غمر maddesi

اَلْغِمْرُ [el-ġimr] (ġayn’ın kesri ve mîm’in sükûnuyla) Susamak, عَطَشٌ [ʹaṯaş] maʹnâsına. Ve

غِمْرٌ [ġimr] Kezâlik hıkda ve hasede derler.

اَلْغَمَرُ [el-ġamer] (fethateynle) Kîn bağlamak; yukâlu: غَمِرَ صَدْرُهُ يَغْمَرُ غِمْرًا وَغَمَرًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ Ve

غَمَرٌ [ġamer] Et râyihasına ve balık râyihasına dahi derler, yukâlu: غَمِرَتْ يَدِي مِنَ اللَّحْمِ

اَلْغَمْرُ [el-ġamr] (ġayn’ın fethi ve mîm’in sükûnuyla) Çok suya derler; yukâlu: غَمَرَهُ الْمَاءُ يَغْمُرُهُ مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ إِذَا أَعْلَاهُ وَمِنْهُ قِيلَ لِلرَّجُلِ غَمَرَهُ الْقَوْمُ إِذَا عَلَوْهُ شَرْفًا Ve

غَمْرٌ [ġamr] İyi ata dahi derler, cevâd maʹnâsına. Ve غَمْرُ الْخُلُقِ [ġamru’l-ḣuluḵ] derler ḣâ-i muʹceme ile. Ve غَمْرُ الرِّدَاءِ [ġamru’r-ridâ΄] derler sehî maʹnâsına. Ve bahr-i ʹazîm maʹnâsına da gelir.