اَلْإِعْتِلاَثُ [el-iʹtilâšamp;] (إِفْتِعَالٌ [iftiʹâl] vezninde) Âteşi çıkıp çıkmadığı nâ-maʹlûm olan ağaçtan çakmak edinmek maʹnâsınadır, zîrâ ʹArablar çakmağı ağaçtan ittihâz ederler, مَرْخٌ [merḣ] ve عَفَارٌ [ʹafâr] gibi; yukâlu: إِعْتَلَثَ زَنْدًا إِذَا أَخَذَهُ مِنْ شَجَرٍ لاَ يَدْرِي أَ يُورِي أَمْ لاَ Ve menkûha husûsunda hayrlısını taharrî ve intihâb eylemeyip küf΄ü yâhûd ne gûne olur ise olsun lâ-ubâliyâne tezevvüc eylemek maʹnâsına istiʹmâl olunur; yukâlu: إِعْتَلَثَ الرَّجُلُ إِذَا لَمْ يَتَخَيَّرْ مَنْكِحَهُ Kâle fi’l-Esâs: يُقَالُ فُلاَنٌ غَيْرُ مُعْتَلِثِ الزِّنَادِ إِذَا كَانَ مُتَخَيِّرَ الْمَنْكِحِ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı