اَلْإِعْتِقَابُ [el-iʹtiḵâb] (إِفْتِعَالٌ [iftiʹâl] vezninde) Tâcir metâʹını baʹde inʹikâdi’l-beyʹ müşterîye teslîm eylemeyip pahasını tamâmen kabz için te΄hîr edip kendi yanında alıkomak maʹnâsınadır; yukâlu: إِعْتَقَبَ السِّلْعَةَ إِذَا حَبَسَهَا عَنِ الْمُشْتَرِي حَتَّى يَقْبِضَ الثَّمَنَ Şârih der ki bu hâlde metâʹ zâyiʹ olsa taʹaddîsine binâ΄en dâmin olur.
اَلْإِعْتِقَابُ [el-iʹtiḵâb] (hemzenin kesriyle) إِفْتِعَالٌ [iftiʹâl]den. Bâyiʹ metâʹı habs etmek, semeni kabz etmek için. Ve fi’l-hadîsi: “اَلْمُعْتَقِبُ ضَامِنٌ” Yaʹnî kaçan bâyiʹin kendi kabzında zâyiʹ olsa. Ve habs etmek maʹnâsına da gelir; yukâlu: إِعْتَقَبْتُ الرَّجُلَ أَيْ حَبَسْتُهُ Ve bir nesnenin sonunda nedâmet bulmağa dahi derler; tekûlu: فَعَلْتُ كَذَا وَاعْتَقَبْتُ مِنْهُ نَدَامَةً أَيْ وَجَدْتُ فِي عَاقِبَتِهِ نَدَامَةً
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı