اَلْأَوَاغِي [el-evâġî] (ġayn-ı muʹceme ile أَوَانِي [evânî] vezninde) آغِيَةٌ [âġiyet] lafzından cemʹdir ki بَاغِيَةٌ [bâġiyet] veznindedir, tarlanın dönüm başlarında ve bostânın tahta başlarında su salıverecek yere ve gediğe denir.
اَلْأَوَاغِي [el-evâġî] (hemzenin fethi ve ġayn’ın kesri ve meddiyle) Mezâriʹde su salacak yerler, مَفَاجِرُ الدِّبَارِ maʹnâsına ki دِبَارٌ [dibâr] bâ΄-i muvahhade ile dönüm hesâbıyla olan yerlere derler. Ve sâhib-i Ṡurâḩ bu makâmda أَوَاغِي [evâġî] lafzı tefsîrinde “şîrîne ki der kiş-zâr ufted” demiştir, vechi zâhir değildir, zîrâ mezbûrun bu kelâmından fehm olunan budur ki أَوَاغِي [evâġî] helvâ-yı kudretten ʹibâret ola, hâlâ ki bu maʹnâya ne tefsîr-i Cevherî muvâfık ve ne hod nakl-ı kütüb-i lügat müsâʹiddir.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı