اَلْأَوْجُ [el-evc] (hemzenin fethi ve vâv’ın sükûnuyla) Yüceye ve yükseke denir, هُبُوطٌ [hubûṯ] mukâbilidir. Mütercim der ki أَوْجٌ [evc] kelimesi evk-i Fârisî muʹarrebedir, müneccimîn ıstılâhındandır, kevâkibin zemîne nihâyet-i buʹdü olan dereceden ʹibârettir ki felek-i cüz΄îsinin sath-ı muhaddebi felek-i hâmile mümâs olan nokta olacaktır; mukâbiline حَضِيضٌ [ḩaḋîḋ] derler. Ve Mefâtîḩ-i ʹUlûm’da evk lafzı Hindîdir, buʹd-i ebʹad maʹnâsınadır, baʹdehu müneccimler taʹrîb eylediler, niteki Yûnânîde efenciyûn denir ve buʹd-i akreb maʹnâsına olan حَضِيضٌ [ḩaḋîḋ]e efrenciyûn derler.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı