اَلْأَوَّاهُ [el-evvâh] (شَدَّادٌ [şeddâd] vezninde) ʹİlm-i yakîn sâhibi adama ıtlâk olunur yâhûd icâbet-i duʹâya mûḵin olana yâhûd kesîrü’d-duʹâ΄ olan mutazarriʹ adama yâhûd kalbi yufka sâhib-i rahm ü rikkat adama yâhûd fakîh ve ʹâlim adama ıtlâk olunur yâhûd mü΄mîn demektir. Ve bu lügat-i Ḩabeşedir; yukâlu: رَجُلٌ أَوَّاهٌ أَيْ مُوقِنٌ أَوْ مُوقِنُ اَلدُّعَاءِ إِجَابَتَهُ أَوْ كَثِيرُ الدُّعَاءِ أَوِ الرَّحِيمُ الرَّقِيقُ أَوِ الْفَقِيهُ أَوِ الْمُؤْمِنُ Şârih der ki أَوَّاهٌ [evvâh] çok âh eden kimseye denir, maʹânî-i mezbûrede mecâzen müstaʹmeldir, mülâzeme ʹalâkasıyla.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı