اَلْبَخْتُ [el-baḣt] (bâ’nın fethi ve ḣâ-yı muʹcemenin sükûnuyla) جَدٌّ [cedd] ve حَظٌّ [hażż] maʹnâsınadır ki ikbâlden ve muvâfık-ı tâliʹden ʹibârettir. Ve bu Fârisîden muʹarrebdir, yaʹnî fi’l-asl Fârisî olup ʹArab dahi tekellüm eylemişlerdir; yukâlu: لَهُ بَخْتٌ قَوِيٌّ أَيْ جَدٌّ Ve
بَخْتٌ [baḣt] Masdar olur, vurmak maʹnâsına; yukâlu: بَخَتَهُ بَخْتًا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ إِذَا ضَرَبَهُ
اَلْبُخْتُ [el-buḣt] (bâ’nın zammıyla) ve
اَلْبُخْتِيَّةُ [el-buḣtiyyet] (yâ-yı müşeddede ile) Ḣorâsânî dedikleri develere denir ki ʹArabîle ʹAcemîden, yaʹnî iki hörgüçlü deve ile ʹArabî beyninde mütevellid olan develerdir; boyunları uzun olur, bu diyârlarda ona besirek taʹbîr ederler; yukâlu: بَعِيرٌ بُخْتٌ وَإِبِلٌ بُخْتِيَّةٌ Bunun cemʹi بَخَاتِيٌّ [baḣâtiyy] gelir, teşdîd-i yâ’yla ve بَخَاتَى [baḣâtâ] gelir, صَحَارَى [ṡaḩârâ] vezninde ve بَخَاتٍ [baḣâtin] gelir hazf-i yâ ile.
اَلْبَخْتُ [el-baḣt] (bâ’nın fethi ve ḣâ-i muʹcemenin sükûnuyla) Gınâ. Ve bu Fârisîden muʹarrebdir.
اَلْبُخْتُ [el-buḣt] (bâ’nın zammıyla) Bir cins devedir. Baʹzılar eyitti: Şol deve ki ʹArabî olan deve ile ʹacemîden doğmuş ola, ona بُخْتِيٌّ [buḣtiyy] derler, بُخْتُ النُّصَّرِ [Buḣtunnuṡṡar] dedikleri melike mensûb olduğu için.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı