اَلْبَخَقُ [el-beḣaḵ] (bâ’nın ve ḣâ-yı muʹcemenin fethiyle) Gözün biri katı çirkin, kör ve çapaklı olmak, ʹalâ-kavlin bir gözün kapaklarının kenârları hadekaya kavuşuk olmayıp ayrık ve düşük olmak maʹnâsına masdar ve ism olur; yukâlu: بَخِقَ الرَّجُلُ وَبَخَقَ بَخَقًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ وَالْأَوَّلِ وَبِهِ بَخَقٌ وَهُوَ أَقْبَحُ الْعَوَرِ وَأَكْثَرُهُ غَمَصًا أَوْ أَنْ لاَ يَلْتَقِيَ شُفْرُ عَيْنِهِ عَلَى حَدَقَتِهِ Şârih der ki terdîd-i sânîde mü΄ellif müsâmaha eylemiştir, zîrâ onda dahi عَوَرٌ [ʹaver] muʹteberdir ki vech-i mezkûr üzere kör olmaktır. Ve baʹzılar ʹindinde بَخَقٌ [beḣaḵ] gözün birinin yumurtası içeriye batkın olarak kör olmak maʹnâsınadır. İntehâ.
اَلْبَخْقُ [el-baḣḵ] (سَحْقٌ [saḩḵ] vezninde) Bir kimsenin bir gözünü kör eylemek maʹnâsınadır; yukâlu: بَخَقَ عَيْنَهُ بَخْقًا مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ إِذَا عَوَّرَهَا Ve gözün yumurtası yerinden oynayıp taşra uğramak maʹnâsınadır ki murâd patlak olarak kör olmaktır; yukâlu: بَخَقَتِ الْعَيْنُ إِذَا نَدَرَتْ
اَلْبَخَقُ [el-beḣaḵ] Bir gözlü olmak, gözü içeri batmakla.
اَلْبَخْقُ [el-baḣḵ] (bâ’nın fethi ve ḣâ-i muʹcemenin sükûnuyla) Bir gözü çıkarmak; tekûlu: بَخَقْتُ عَيْنَهُ أَبْخَقُهَا بَخَقًا مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ إِذَا عَوَّرْتُهَا
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı