اَلتَّبَادُحُ [et-tebâduḩ] (تَفَاعُلٌ [tefâʹul] vezninde) Birbirine sert ve katı olmayıp gevşek nesneler atışmak maʹnâsınadır; ve minhu hadîsu Bekr b. ʹAbdillâh: “كَانَ الصَّحَابَةُ يَتَمَازَحُونَ حَتَّى يَتَبَادَحُونَ بِالْبِطِّيخِ فَإِذَا حَزَبَهُمْ أَمْرٌ كَانُوا هُمُ الرِّجَالَ أَصْحَابَ اْلأَمْرِ” Şârih بِالْبِطِّيخِ lafzını بِقِشْرِهِ kelimesiyle tefsîr eylemiştir. Yaʹnî “Ashâb-ı kirâm birbiriyle mizâh ve latîfe ederler idi, hattâ kavun karpuz kabuğu atışırlar idi. Ve eğer o esnâda bir emr-i mühim hâdis olsa hemen terk-i mizâh edip vakâra ricʹat ve erbâb-ı umûr ve mesâlih sûretine duhûl ile emr-i mezkûrun tanzîm ve temşîtine mübâderet ederler idi.”
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı