اَلتَّيْهَاءُ [et-teyhâ΄] (حَمْرَاءُ [ḩamrâ΄] vezninde) ve
اَلْمَتِيهَةُ [el-metîhet] (سَفِينَةٌ [sefînet] vezninde ve mîm’in zammıyla lügattir) ve
اَلْمَتْيَهَةُ [el-metyehet] (مَرْحَلَةٌ [merḩalet] vezninde) ve
اَلْمَتْيَهُ [el-metyeh] (مَقْعَدٌ [maḵʹad] vezninde) تِيهٌ [tîh] gibi ucu bucağı ve yolu ve nişânı olmayan beyâbâna denir ki ona vâkiʹ olanlar yol iz bulmayıp hayrân ve sergerdân olurlar; yukâlu: أَرْضٌ تِيهٌ وَتَيْهَاءُ وَمَتِيهَةٌ وَمَتْيَهَةٌ وَمَتْيَهٌ أَيْ مَضِلَّةٌ
اَلتَّيْهَاءُ [et-teyhâ΄] (tâ’nın fethi ve yâ’nın sükûnu ve elifin meddiyle) Mü΄ennesi; yukâlu: فَلَاةٌ تَيْهَاءُ
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı