اَلْجُرَيْعَةُ [el-cureyʹat] (cîm’in zammıyla) جَرْعَةٌ [cerʹat]ın musaggarıdır; ve minhu’l-meselu: “أَفْلَتَ فُلاَنٌ جُرَيْعَةَ الذَّقَنِ” أَوْ بِجُرَيْعَةِ الذَّقَنِ أَوْ بُجْرَيْعَائِهَا Yaʹnî “İçeceği suyun جَرْعَةٌ [cerʹat]çığı henüz zekanında olduğu hâlde kaçıp kurtuldu.” Menşe΄i budur ki şikâr-ı vahşî su içmeğe gelip suyu ağzına alıp henüz yutmaksızın sayyâd tüfek veyâ ok ile attıkta dokunmamakla su öylece ağzında olarak kaçıp halâs bulur. Mesel-i mezbûr cânı ağzına gelip yaʹnî helâka karîb olmuş iken necât bulan kimse hakkında darb olunur. Bakiyye-i rûh جُرَيْعَةٌ [cureyʹat]e teşbîh olunmuştur. Ve بُجْرَيْعَةُ الذَّقَنِ ʹibâretinde lâzım ve müteʹaddî olarak maʹnâ sahîhtir. Ve جُرَيْعَةُ الذَّقَنِ [cureyʹatu’ž-žeḵan] قَاذِفًا جُرَيْعَةَ الذَّقَنِ te΄vîliyle hâldir.
اَلْجُرَيْعَةُ [el-cureyʹat] (cîm’in zammı ve râ’nın fethiyle) Tasgîri. Ve fi’l-meseli: “أَفْلَتَ فُلَانٌ بِجُرَيْعَةِ الذَّقَنِ” Bu meseli helâka karîb olduktan sonra halâs bulan kimse hakkında istiʹmâl ederler. Ferrâ eyitti: جُرَيْعَةُ الذَّقَنِ âhir nefesten ve bakiyye-i rûhtan ʹibârettir.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı