اَلْجَظُّ [el-cażż] (cîm’in fethi ve żâ-yı müşeddedenin teşdîdiyle) Tard eylemek maʹnâsınadır; yukâlu: جَظَّهُ جَظًّا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ إِذَا طَرَدَهُ Ve yere çalmak maʹnâsınadır; yukâlu: جَظَّ فُلاَنًا إِذَا صَرَعَهُ Ve cimâʹ eylemek maʹnâsınadır; yukâlu: جَظَّ جَارِيَتَهُ إِذَا جَامَعَهَا Ve yelmek maʹnâsınadır; yukâlu: جَظَّ الرَّجُلُ إِذَا عَدَا Ve bodur kimse semirip yumrulanmak maʹnâsınadır; yukâlu: جَظَّ الرَّجُلُ إِذَا سَمِنَ فِي قِصَرٍ Ve bir adamı gussa ile derd-nâk eylemek maʹnâsınadır; yukâlu: جَظَّهُ بِالْغُصَّةِ إِذَا كَظَّهُ Ve
جَظٌّ [cażż] Sıfat olur, yumru ve iri kimseye denir; yukâlu: رَجُلٌ جَظٌّ أَيْ ضَخْمٌ
اَلْجَظُّ [el-cażż] (cîm’in fethi ve żâ’nın teşdîdiyle) Fermûde olan kimse. Ve fi’l-hadîsi: “أَهْلُ النَّارِ كُلُّ جَظٍّ مُسْتَكْبِرٍ”
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı