اَلْخِدْنُ [el-ḣidn] (ḣâ’nın kesriyle) ve
اَلْخَدِينُ [el-ḣadîn] (أَمِيرٌ [emîr] vezninde) Bir adamın yâr ve sâhibine denir; tekûlu: هُوَ خِدْنِي وَخَدِينِي أَيْ صَاحِبِي Ve bir kimseye zâhirî ve bâtınî her umûrunda hem-dem ve gam-güsâr olan adama denir; yukâlu: هُوَ خِدْنُهُ وَخَدِينُهُ أَيْ يُخَادِنُهُ فِي كُلِّ أَمْرِهِ ظَاهِرٍ وَبَاطِنٍ
اَلْخَدِينُ [el-ḣadîn] (ḣâ’nın fethi ve dâl’ın kesri ve meddiyle) Bi-maʹnâhu. Ve خِدْنُ الْجَارِيَةِ [ḣidnu’l-câriyet] dahi bundan me΄hûzdur ki ʹavretin maʹşûku demek olur. Ve kâlallâhu taʹâlâ: ﴿وَلَا مُتَّخِذَاتِ أَخْدَانٍ﴾ (النساء،25)
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı