اَلْأَخْنَاثُ [el-aḣnâšamp;] (hemzenin fethiyle) ve
اَلْخِنَاثُ [el-ḣinâšamp;] (ḣâ’nın kesriyle) خَنَثٌ [ḣanešamp;]in cemʹidir ki fethateynledir, kıvrım maʹnâsına ismdir; ve minhu: “أَخْنَاثُ الثَّوْبِ وَخِنَاثُهُ” أَيْ مَطَاوِيهِ ve yukâlu: إِطْوِ الثَّوْبَ عَلَى أَخْنَاثِهِ وَخِنَاثِهِ أَيْ عَلَى مَطَاوِيهِ Yaʹnî “Sevbi bükümlerine kıvır.” Ve
أَخْنَاثُ الدَّلْوِ [aḣnâšamp;u’d-delv] ve
خِنَاثُ الدَّلْوِ [ḣinâšamp;u’d-delv] Kovanın ağızlarında olan ağaç aralarından su dökülecek yerlerine ıtlâk olunur; yukâlu: أَفْرِغِ الْمَاءَ مِنْ أَخْنَاثِ الدَّلْوِ وَمِنْ خِنَاثِهِ أَيْ مِنْ فُرُوغِهِ Mü΄ellif lafzı iʹtibârıyla دَلْوٌ [delv]e tezkîr zamîri ircâʹ eylemiştir, ve lügat-ı kalîlede müzekker olur.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı