اَلرَّابِطُ [er-râbiṯ] Bu dahi şol râhibe ve zâhide ve feylesûfa ıtlâk olunur ki nefsini dünyâdan menʹ ve uhrâya rabt eylemiş ola, رَبِيطٌ [rebîṯ] gibi; yukâlu: رَاهِبٌ وَزَاهِدٌ وَحَكِيمٌ رَبِيطٌ وَرَابِطٌ إِذَا كَانَ قَدْ ظَلَفَ نَفْسَهُ عَنِ الدُّنْيَا
اَلرَّابِطُ [er-râbiṯ] (bâ’nın kesriyle) Bağlayıcı. Ve
رَابِطُ الْجَأْشِ [râbiṯu’l-ce΄ş] (cîm’le ve şîn-i muʹceme ile) Bahâdır olup şedîdü’l-kalb olan kimseye derler, gûyâ ki nefsin firârdan bağlar; ve yukâlu: خَلَفَ فُلَانٌ بِالثَّغْرِ جَيْشًا رَابِطَةً وَمِثْلُهُ كَذَا رَابِطَةً مِنَ الْخَيْلِ Yaʹnî ʹasker sâbit-kadem olsa böyle denir.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı