اَلْعَلْيَاءُ [el-ʹalyâ΄] (صَحْرَاءُ [ṡaḩrâ΄] vezninde) Göğe ıtlâk olunur, سَمَاءٌ [semâ΄] maʹnâsına. Şârihin beyânına göre ismdir, sıfat değildir. Ve dağın tepesine denir. Ve mekân-ı ʹâlîye denir; yukâlu: رَأَيْتُهُ يَقْعُدُ فِي الْعَلْيَاءِ أَيْ بِالْمَكَانِ الْعَالِي Ve mutlakan bir nesneden ʹâlî olan şey΄e denir. Ve faʹle-i ʹâliye maʹnâsınadır ki şeref ve rifʹati mutazammın ʹamelden ʹibârettir. Şârih, İbn Ešamp;îr’den nakl eder ki Hazret-i ʹAbbâs’ın naʹt-ı şerîf-i Nebevîde nazm ve inşâd eylediği işbu: “حَتَّى احْتَوَى بَيْتُكَ الْمُهَيْمِنُ مِنْ || خِنْدِفَ عَلْيَاءَ تَحْتَهَا النُّطُقُ” beytinde vâkiʹ عَلْيَاءُ [ʹalyâ΄] kelimesi mekân-ı mürtefiʹ maʹnâsınadır, أَعْلَى[aʹlâ] kelimesinin mü΄ennesi değildir, zîrâ münekkeren îrâd olunmuştur. فَعْلَاءُ [faʹlâ΄]-i أَفْعَلُ [efʹal] ise elbette muʹarref olmak lâzımdır. İntehâ.
اَلْعَلْيَاءُ [el-ʹalyâ΄] (ʹayn’ın fethi ve lâm’ın sükûnu ve elifin meddiyle) Yüksek olan mekân.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı