اَلْمَأْرُوضُ [el-me΄rûḋ] Zükâm ʹilletine uğramış adama denir; yukâlu: أُرِضَ الرَّجُلُ عَلَى بِنَاءِ الْمَجْهُولِ فَهُوَ مَأْرُوضٌ أَيْ مَزْكُومٌ Ve şol adama denir ki ehl-i أَرْضٌ [arḋ]dan yâhûd cinn tâ΄ifesinden musâb olmakla bilâ-kasd başını ve gövdesini oynatıp hareket ettirir ola; yukâlu: رَجُلٌ مَأْرُوضٌ إِذَا صَارَ بِهِ خَبَلٌ مِنْ أَهْلِ الْأَرْضِ وَالْجِنِّ يُحَرِّكُ رَأْسَهُ وَجَسَدَهُ بِلاَ عَمْدٍ Şârihin beyânına göre burada وَالْمُحَرِّكُ nüshası galattır. Ve
مَأْرُوضٌ [me΄rûḋ] Ağaç kurdu yemiş ağaca ve tahtaya denir; yukâlu: خَشَبٌ مَأْرُوضٌ إِذَا أَكَلَتْهُ الْأَرْضَةُ ve yukâlu: خَشَبَةٌ مَأْرُوضَةٌ
اَلْمَأْرُوضُ [el-me΄rûḋ] (kezâlik mîm’in fethi ve râ’nın zammıyla) Şol kimsedir ki ona bir halel erişmiş ola, yâ cinnden yâhûd ehl-i arzdan bir haysiyyetle ki gövdesi ve başı hareket kıla bilâ-kasd.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı