اَلْمَأْفُوكُ [el-me΄fûk] أَفِيكٌ [efîk] ile maʹnâ-yı ahîrde mürâdiftir. Ve şol yere denir ki ona yağmur isâbet eylemeyip ve onda aslâ nebât olmaya; mü΄ennesi hâ’yladır; yukâlu: مَكَانٌ مَأْفُوكٌ وَأَرْضٌ مَأْفُوكَةٌ إِذَا لَمْ يُصِبْهُ مَطَرٌ وَلَيْسَ بِهِ نَبَاتٌ Ve ʹakl ve rüşd ve izʹânı zaʹîf olan adama denir; yukâlu: أُفِكَ الْمَكَانُ عَلَى بِنَاءِ الْمَجْهُولِ أَفْكًا بِالْفَتْحِ فَهُوَ مَأْفُوكٌ أَيِ الضَّعِيفُ الْعَقْلِ
اَلْمَأْفُوكُ [el-me΄fûk] (mîm’in fethi ve hemzenin sükûnu ve fâ’nın zammı ve meddiyle) ʹAklı ve fikri zaʹîf olan kimse, مَأْفُونٌ [me΄fûn] gibidir veznen ve maʹnen. Ve kavluhu taʹâlâ: ﴿يُؤْفَكُ عَنْهُ مَنْ أُفِكَ﴾ (الذاريات 9) قَالَ مُجَاهِدٌ يُؤْفَنُ عَنْهُ مَنْ أُفِنَ Ve مَأْفُوكٌ [me΄fûk] Aṡmaʹî rivâyeti üzere şol recüldür ki hayra erişmeye; yukâlu: رَجُلٌ مَأْفُوكٌ إِذَا لَمْ يُصِبْ خَيْرًا
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı