اَلْمَأْتِيُّ [el-me΄tiyy] (مَرْمِيٌّ [mermiyy] vezninde) ve
اَلْمَأْتَاةُ [el-me΄tât] (mîm’in fethiyle ki) İsm-i mekânlardır, bir işe teşebbüs ve duhûl edecek semt ve cihetine ıtlâk olunur; yukâlu: أَتَى الْأَمْرَ مِنْ مَأْتِيِّهِ وَمَأْتَاتِهِ أَيْ مِنْ جِهَتِهِ الَّتِي يُؤْتَى مِنْهُ
اَلْمَأْتِيُّ [el-me΄tiyy] (mîm’in fethi ve hemzenin sükûnu ve âhirinde yâ’nın teşdîdiyle) Sîga-i mefʹûldür, fâʹil maʹnâsına; kâlallâhu taʹâlâ: ﴿إِنَّهُ كَانَ وَعْدُهُ مَأْتِيًّا﴾ (الإسراء، 61) أَيْ آتِيًا Ke-mâ kâle: ﴿حِجَابًا مَسْتُورًا﴾ (الإسراء، 45) أَيْ سَاتِرًا Ve sîga-i mefʹûl üzere olması mübâlaga içindir gûyâ ki Ḣudây taʹâlânın sana gelecek emrine sen istikbâl etmiş olursun. Ve مَأْتِيٌّ [me΄tiyy] müşedded oldu vâv-ı mefʹûl mâ-kablinin kesrinden ötürü, yâ’ya münkalib olup idgâm olunduğundan ötürü, yaʹnî sâkin-i hâciz hasîn olmadığı için âhirde olan yâ vâv’ın mâ-kablinin kesrin iktizâ etmekle vâv yâ’ya münkalib olmuştur.
Sitemizde detaylı hızlı ve kolay arama ekranı